omylić
Смотреть что такое "omylić" в других словарях:
omylić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mylić II {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
omylić — dk VIa, omylićlę, omylićlisz, omyl, omylićlił, omylićlony «stać się przyczyną czyjegoś fałszywego sądu, wprowadzić w błąd; zwieść, oszukać» Omyliły ją pozory. Przeczucie go nie omyliło. omylić się «popełnić omyłkę, błąd; pomylić się, zawieść się» … Słownik języka polskiego
omylić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mylić się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mylić się – omylić się, pomylić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} działając, popełniać pomyłki, wykonywać niewłaściwie dane działanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieustannie mylił się przy odpowiedzi. Mylił się jeszcze w czytaniu. Bardzo omyliłem się (pomyliłem się) w swych nadziejach. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeliczyć — dk VIb, przeliczyćczę, przeliczyćczysz, przeliczyćlicz, przeliczyćczył, przeliczyćczony przeliczać ndk I, przeliczyćam, przeliczyćasz, przeliczyćają, przeliczyćaj, przeliczyćał, przeliczyćany «policzyć coś uważnie, sprawdzić licząc; przerachować» … Słownik języka polskiego
czujność — ż V, DCMs. czujnośćści, blm «zwracanie na wszystko bacznej uwagi; łatwe wyczuwanie czegoś» Chory wymagał czujności. ◊ Budzić, obudzić czyjąś czujność «zwracać, zwrócić czyjąś uwagę na coś, szczególnie na coś niebezpiecznego, wymagającego… … Słownik języka polskiego
nieomylny — nieomylnyni «taki, który się nigdy nie myli, który nie może się omylić; pewny» Nieomylny instynkt. Nieomylne przeczucie, przekonanie. Nie ma ludzi nieomylnych … Słownik języka polskiego
okpić — dk VIa, okpię, okpisz, okpij, okpił, okpiony okpiwać ndk I, okpićam, okpićasz, okpićają, okpićaj, okpićał, okpićany, pot. «wywieść w pole, oszukać, zwieść kogoś» Okpić kogoś przy grze w karty. Okpić kogoś na parę tysięcy złotych. okpić się… … Słownik języka polskiego
pomylić — dk VIa, pomylićlę, pomylićlisz, pomylićmyl, pomylićlił, pomylićlony 1. «pomieszać, poplątać jakieś rzeczy, sprawy, fakty; wziąć jedną rzecz za drugą, jedną osobę za drugą, niesłusznie kogoś, coś utożsamić» Pomylić daty. Pomylić figury w tańcu.… … Słownik języka polskiego
przerachować — dk IV, przerachowaćrachuję, przerachowaćrachujesz, przerachowaćrachuj, przerachowaćował, przerachowaćowany przerachowywać ndk VIIIa, przerachowaćowuję, przerachowaćowujesz, przerachowaćowuj, przerachowaćywał, przerachowaćywany 1. «porachować… … Słownik języka polskiego
rachuba — ż IV, CMs. rachubabie; lm D. rachubaub 1. przestarz. «rachowanie, obliczanie, liczenie, także sposób liczenia» Kalendarzowa rachuba czasu. ◊ dziś żywa: Stracić rachubę czasu «stracić orientację w czasie» ◊ Coś (nie) wchodzi w rachubę «coś (nie)… … Słownik języka polskiego
